KS. KSAWERY ZIEMIECKI

 Po otrzymaniu święceń kapłańskim ksiądz Ziemiecki otrzymał nominację na wikariusza parafii w Wyszkowie. Decyzję tę jednak szybko zmieniono i skierowano neoprezbitera do parafii Pomiechowo gdzie miał pełnić funkcję prefekta szkół powszechnych. Obowiązki te pełnił do wybuchu II Wojny Światowej. Przez pewien czas pełnił również funkcję kapelana 15 Pułku Piechoty stacjonującego w Modlinie. W czasie wojny szkolnictwo nie mogło działać. W związku z tym duchowny otrzymał  nominację na wikariusza w Pomiechowie i pełnił tę funkcję do 1944 roku. Wówczas, na skutek działań wojennych, przeprowadził się do Sierpca. Na początku roku 1945 ks. Ziemiecki otrzymał nominację na wikariusza w Rypinie, administratora w parafiach Sadłowo i Strzygi oraz prefekt szkół powszechnych w Rypinie i rektora kościoła szkolnego.

W połowie roku 1945, gdy sytuacja wojenna ustabilizowała się, ksiądz Ksawery został mianowany administratorem parafii Trąbin z obowiązkiem obsługiwania również kaplicy w Ostrowitem. Dwa lata później, decyzją biskupa płockiego Tadeusza Zakrzewskiego, Ziemiecki otrzymał nominację na proboszcza tejże parafii i funkcję tę pełnił nieprzerwanie do 1961 roku. Duchowny okazał się być nie tylko oddanym duszpasterzem, ale również sprawnym administratorem. W czasie jego pracy w parafii odnowiono świątynię i rozbudowano dzwonnicę, zakupiono nowe dzwony. Wyremontowane zostały zabudowania plebańskie. Udało się również spłacić przedwojenne długi parafii.

Początek lat sześćdziesiątych przyniósł wiele zmian w życiu księdza Ziemieckiego. W połowie roku 1960 podjął on ostateczną decyzję i zgłosił biskupowi płockiemu chęć zmiany parafii.    Możliwość taka pojawiła się dopiero pod koniec roku, gdy ksiądz kanonik Jan Błaszczak zrezygnował z funkcji proboszcza parafii Orszymowo. Sprawy organizacyjne spowodowały, że ksiądz Ziemiecki dopiero 30 kwietnia 1961 roku odbył swój ingres do orszymowskiej świątyni i objął oficjalnie funkcję proboszcza.

Już od chwili objęcia parafii ksiądz Ziemiecki rozpoczął najpilniejsze prace remontowe. Zabudowania plebańskie był bardzo zaniedbane i wymagały natychmiastowego remontu. Podobnie było ze świątynią. W trakcie swej blisko trzydziestoletniej posługi w parafii Ziemiecki wyremontował wszystkie zabudowania parafialne oraz kościół. Świątynia była wielokrotnie upiększana. Wykonano witraże, zakupiono nowe dzwony oraz organy. Duchowny podejmował również prac budowlanych. Wzniesiono nową kaplicę cmentarną w Orszymowie, a pod koniec lat osiemdziesiątych rozpoczęto budowę kaplicy w Dzierżanowie. Tę ostatnią jednak wykańczał już następca księdza Ziemieckiego w Orszymowie, ksiądz Zygmunt Ignatowski.

Jednym z największych dzieł księdza Kaswerego Ziemieckiego była z całą pewnością budowa kaplicy w Małej Wsi. Ze względu na rozległość i liczbę wiernych orszymowskiej parafii, myśl o wzniesieniu kaplicy była wielokrotnie podejmowana, również przez poprzedniego proboszcza. Wobec jednak niesprzyjającej sytuacji politycznej, nie udało się zrealizować tej inicjatywy. Gdy proboszczem w Orszymowie został ksiądz Ziemiecki ta sprawa często wracała. Długo jednak pozostawała jedynie w sferze rozważań. Zdecydowane kroki podjęto dopiero w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. W porozumieniu z biskupem płockim Bogdanem Sikorskim wybrana została lokalizacja i rozpoczęto starania o uzyskanie odpowiednich zezwoleń. W czerwcu 1978 roku Wydział ds. Wyznań w Płocku wydał zgodę na budowę kaplicy. Już wówczas jednak zdawano sobie sprawę z tego, że wobec potrzeb duszpasterskich Małej Wsi i okolic prędzej czy później nowa świątynia stanie się kościołem parafialnym dla nowej parafii. Te plany jednak były jeszcze wówczas kwestią odległej przyszłości.

Przygotowania do rozpoczęcia prac trwały blisko trzy lata. W tym czasie ksiądz Ziemiecki organizował potrzebne materiały i dopełniał wszystkich niezbędnych formalności. Przełomową datą dla parafii Orszymowo i samej Małej Wsi był 16 kwietnia 1980 roku. Tego dnia rozpoczęto prace na placu budowy. Ziemiecki osobiście, kilka razy w ciągu dnia kontrolował stan robót. Wszystkie starania zmierzały do tego, by przygotować wszystko na drugą połową maja. Zgodnie z planem 25 maja została w Małej Wsi odprawiona uroczysta Msza Święta z udziałem księdza Biskupa Bogdana Sikorskiego i wielu zaproszonych księży. Kazanie wygłosił ksiądz infułat Piechna, pochodzący z parafii Orszymowo. W trakcie uroczystości ksiądz biskup dokonał uroczystego poświęcenia placu i kamienia węgielnego pod budowę nowej świątyni. W niedługim czasie po tym wydarzeniu zaczęły się wznosić mury nowej kaplicy. Był to czas niezwykle wytężonej pracy dla księdza Ziemieckiego. Blisko siedemdziesięcioletni duchowny jeździł w poszukiwaniu materiałów budowlanych, z których brakiem nieustannie się borykano. W drugiej połowie roku zasadniczy etap prac zmierzał z wolna ku końcowi. W październiku majster Sobolewski z Kielc wykładał marmur w prezbiterium. Zakładano elektrykę i klejono papę na dachu. Ksiądz Ziemiecki z satysfakcją doglądał robót, wyglądając już przypadającej na 9 listopada 1980 roku uroczystej konsekracji. Umówionego dnia o godzinie 12 rozpoczęły się uroczystości. Wzięło w nich udział wielu księży z  Biskupem Bogdanem Sikorskim na czele. W tydzień później w nowej kaplicy pod wezwaniem świętej Jadwigi Królowej odbyła się pierwsza Msza Święta. Zostały tam na stałe wprowadzone msze oraz nabożeństwa dodatkowe, a w salce katechetycznej odbywały się lekcje. Jak się jednak szybko okazało, nie był to koniec prac.

Dwa miesiące po konsekracji nowej kaplicy, na początku roku 1981 ksiądz Ziemiecki został wezwany do Kurii. Poinformowano go wówczas, że świątynię należy rozbudować, gdyż nie odpowiada ona potrzebom wiernych. Wszystko zaczęło się więc od nowa. Z tą tylko różnicą, że teraz należało wyburzyć fronton nowej kaplicy i dostawić nową część, dzięki czemu świątynia miała wydłużyć się do 36 metrów. Do roku 1984 udało się wykonać większość zaplanowanych przez księdza Ziemieckiego robót w świątyni. Pobudowano po jej lewej stronie wieżę – dzwonnicę. Poświęcenia dobudowanej części dokonał Biskup Sikorski 22 maja 1983 roku. Na rok następny ksiądz Ziemiecki zaplanował prace wykończeniowe w świątyni oraz uporządkować teren wokół niej. Nie wszystko jednak udało się doprowadzić do końca bowiem w drugiej połowie roku 1984 zapadła decyzja o podziale parafii Orszymowo. Z dniem 1 stycznia 1985 roku została erygowana parafia Mała Wieś, której patronem został święty Maksymilian Kolbe, a pierwszym proboszczem ks. dr. Albin Łuczkowski. W tym miejscu dzieje parafii Orszymowo i Mała Wieś, choć jedno łączy je źródło, rozdzielają się. Pobudowanie kaplicy – kościoła w Małej Wsi było największym dziełem księdza Ksawerego Ziemieckie, którego owoce zbierane są po dziś dzień.

Ksiądz Ksawery Ziemiecki sprawował funkcję proboszcza parafii Orszymowo do 1988 roku. Wówczas to odszedł na emeryturę i zamieszkał w Płocku. Przez lata, które spędził w Orszymowie dał się poznać jako oddany wiernym duszpasterz, niestrudzony administrator ale również osoba niezwykle towarzyska. Wielu parafian pamięta go również jako człowieka zafascynowanego książkami, które gromadził przez całe życie oraz podróżnika, który często przybliżał wiernym świat w opowieściach, anegdotach czy na kazaniach.

Po przejściu na emeryturę ksiądz Ziemiecki nadal pozostawał aktywny, na miarę swoim możliwości i sił. W 1994 roku ks. Ziemieckiego otrzymał tytuł kanonika honorowego kapituły katedralnej. W dowód uznania za wieloletnią służbę został mu nadany również  order św. Zygmunta. W efekcie pogarszającego się stanu zdrowia duchowny był kilkakrotnie hospitalizowany. Zmarł 15 stycznia 2002 roku w szpitalu płockim na Winiarach.

Zgodnie z ostatnią wolą zmarłego został on pochowany w Orszymowie. Ceremonie pogrzebowe odbyły się 18 stycznia. Przewodniczył im osobiście biskup Stanisław Wielgus. Trumna z ciałem księdza Ksawerego Ziemieckiego spoczęła w podziemiach kaplicy cmentarnej, którą sam wybudował.