Ojciec Maksymilian Maria Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli 8 stycznia 1894 roku w rodzinie robotniczej. W roku 1910 wstąpił do zakonu franciszkańskiego. Studia wyższe z podwójnym dyplomem doktorskim ukończył w Rzymie i tu w roku 1918 otrzymał święcenia kapłańskie. W Międzynarodowym Kolegium Franciszkańskim w Rzymie 16 października 1917 założył Pobożny Związek Rycerstwa Niepokalanej (Militia Immaculatae – M.I.) Celem Rycerstwa Niepokalanej jest nawracanie i uświęcenia ludzi pod opieką i z pomocą Niepokalanej Dziewicy Maryi. Po powrocie do Polski gorliwie rozwija swoje apostolstwo maryjne. Wydaje miesięcznik Rycerz Niepokalanej”, w 1927 zakłada centralny ośrodek apostolstwa maryjnego – Niepokalanów. Z duchem franciszkańskiego, całkowitego wyrzeczenia. O. Maksymilian łączy najnowocześniejsze środki apostolstwa – prasę i radio. Niepokalanów staje się nowoczesnym wydawniczym ośrodkiem z własną radiostacją. W roku 1930 wyjeżdża na misje do Japonii i w Nagasaki zakłada Niepokalanów Japoński. Po sześciu latach wraca do Polski, doprowadzając do niezwykłego rozwoju swoje wydawnictwa. „Rycerz Niepokalanej” osiąga milionowy nakład, rosną szeregi Rycerstwa klasztor Niepokalanej, Niepokalanów staje się największym klasztorem na świecie. Tuż po wybuchu drugiej wojny światowej O. Maksymilian z grupą Braci zakonnych został aresztowany do obozu. Zwolniony po trzech miesiącach organizuje w Niepokalanowie wielką akcję charytatywną na rzecz inwalidów wojennych i wysiedlonej ludności. Aresztowany powtórnie 17 lutego 1941 roku, kilka miesięcy przebywa w więzieniu na Pawiaku w Warszawie, a potem zostaje zesłany do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. W więzieniu i w obozie nadal prowadzi swoje maryjne i kapłańskie apostolstwo, przez co ściąga na siebie okrutniejsze prześladowania. Zawsze żyjąc i poświęcając się dla dobra drugiego człowieka, dopełnia swej ofiary i oddaje życie za współwięźnia skazanego na śmierć. Za niego idzie do bunkra i po dwóch tygodniach, w wigilię Wniebowzięcia Matki Bożej, 14 sierpnia 1941 roku wyczerpany głodem, zostaje dobity zastrzykiem. Ciało O. Maksymiliana spalono w obozowym krematorium. Podziwiany za życia dla swego ducha apostolskiego i niezwykłego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, O. Maksymilian przez bohaterską śmierć zdobywa sławę człowieka świętego. 17 października 1971 roku w bazylice św. Piotra w Watykanie odbyły się uroczystości beatyfikacyjne, w czasie których Ojciec św. Paweł VI zaliczył w poczet Błogosławionych Kościoła Katolickiego Ojca Maksymiliana Marię Kolbego.